|
PROFIEL
Wie ben ik? Vrouw, echtgenote van Jan Willem, moeder van vier kinderen en oma. Mijn nageslacht is een grote bron van betekenis en vreugde en soms van zorg. Geschoold als historica op de Universiteit van Utrecht als historica heb ik enkele jaren als geschiedenisdocent in het middelbaar onderwijs gewerkt. Daarna ben ik een decennium lang als onderzoeker, teamhoofd en lid van een MT werkzaam geweest bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken. In 2014 maakte ik de overstap naar een eigen mediation- en coachingspraktijk. Voor mij betekende dit een overstap van 'denken in veiligheidsrisico's' naar 'bijdragen aan persoonlijke groei'. Dat sloot aan bij wat ik belangrijk vond en waar ik goed in was. Sinds 2014 ben ik gespecialiseerd en geaccrediteerd familiemediator en sinds 2020 geaccrediteerd vertrouwenspersoon en geestelijk verzorger. Medio 2020 heb ik de master 'Spiritual Care' afgerond op de faculteit van Theologie en Religiewetenschappen (VU) met een onderzoek naar hoe geestelijk verzorgers omgaan met familieconflicten bij een levenseinde. In 2019-2020 heb ik mij de logotherapie en existentiële analyse van Viktor Frankl eigen gemaakt. Vanuit mijn praktijk werk ik als familiemediator voor cliënten in conflictsituaties en als vertrouwenspersoon voor diverse organisaties. Als geestelijk verzorger werk ik voor het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk. Tevens ben ik als huisbezoeker betrokken bij het Instituut Asbest Slachtoffers. Verder ben ik altijd actief geweest binnen de kerk en nu als ouderling Hoopvolle Gemeenschap betrokken bij de Domkerk in Utrecht. Als visitator van de Classis Utrecht van de Protestantse Kerk Nederland ben ik betrokken bij conflictoplossing binnen kerkgenootschappen. Motto: leven is leren, lijden en liefhebben Als mediator, relatiecoach, vertrouwenspersoon en geestelijk verzorger zijn mijn drijfveren in die werkvelden gelijk. Ieder mens heeft een eigen en unieke waarde en een persoonlijke levensweg te gaan. Ik wil mensen bijstaan om deze specifieke waarde te ontdekken en er verzekerd van te raken en de levensweg met vallen en opstaan te gaan. Dat leidt mensen niet naar arrogantie of hoogmoed, maar opent de weg naar zowel vrijheid als dienstbaarheid. Mijn motto is door de jaren heen geworden: leven is leren, lijden en liefhebben. We leren dagelijks bij en blijven ons leven lang nieuwe inzichten opdoen. Dat is soms vermoeiend, maar als we hiervoor open staat maakt dit het leven rijk en boeiend. Bij leven hoort ook lijden. De betekenis van ons bestaan ligt er onder andere in hoe we ons verhouden tot ons eigen lijden. Viktor Frankl is in dit inzicht een belangrijke inspirator geweest. Dat kunnen we alleen zelf leren ontdekken, maar anderen kunnen daarbij wel helpen. En tenslotte is liefhebben (steeds meer en dieper) de bron van vreugde in het leven. Want 'het meeste van alles is de liefde'. Inspiratiebronnen De joods-christelijke traditie is voor mij een bron van inspiratie. Enkele inspiratiebronnen, ook in relatie tot mijn werk en drijfveren, zijn: - Viktor Frankl met De zin van het bestaan; - Iwan Boszormenyi-Nagy met Between Give & Take; - Simon Wiesenthal met The Sunflower; - Abraham Joshua Heschel met De mens is niet alleen. - Jonathan Sacks met Niet in Gods Naam Een uitgebreidere inkijk in mijn persoonlijke spirituele ontwikkeling vindt u hier. |
Ingeschreven bij de volgende Kwaliteitsregisters: 
Frankl beschrijft o.a. aan de hand van zijn eigen concentratiekampervaring dat in ieder bestaan, hoe betekenisloos lijkend, zin ontdekt kan worden.
Nagy geeft aan dat de context van de familie van grote invloed is in het leven van ieder mens. In deze context is de wederkerigheid van geven en nemen de grote uitdaging.
Wiesenthal stelt indringend de vraag wat vergeving is en waar de grenzen van vergeving liggen.
Heschel stelt dat God de mens nodig heeft, daarom is ieder mens van betekenis. Het diepste geluk brengt volgens hem het besef nodig te zijn voor anderen.
|
|
|
|
|